«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը դե­րա­սան, բե­մադ­րիչ, ՀՀ վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ ԴԱ­ՎԻԹ ՀԱ­ԿՈ­ԲՅԱՆՆ է:

«հա­կա­ՔԱ­ՂԱ­Քա­կան». այս­պես է վեր­նագր­ված ԴԱՎԻԹ ՍԱՄ­ՎԵ­ԼՅԱ­ՆԻ նոր գիր­քը: Վեր­նա­գի­րը և գր­քի շա­պի­կի ձևա­վո­րու­մը, թվում է, հա­նե­լուկ են ա­ռա­ջար­կում՝ ին­չի՞ մա­սին է գիր­քը: Հե­ղի­նակն ին­քը ըն­թեր­ցո­ղին խոր­հուրդ է տա­լիս քա­ղա­քա­կան շեշ­տադ­րում­ներ չփնտ­րել գր­քում:

Գր­քի վեր­նա­գիրն ա­սես կրկ­նա­կի մար­տահ­րա­վեր լի­նի: Նախ հե­ղի­նակն ինքն ի­րեն միան­գա­մից հա­նում է ծան­րա­գույն մր­ցու­թյան աս­պա­րեզ: Ըստ ո­րում ա­ռա­ջին գր­քով, դեռևս «ո­տի տեղ» չա­րած գրա­կան կյան­քում, նե­րո­ղու­թյու՜ն, «դաշ­տու՜մ»:

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կի­ցը ԱՆ­ՆԱ Ե­ԳՈ­ՅԱՆՆ Է: Հմա­յիչ ար­տա­քի­նով, խո­րունկ աչ­քե­րով, թո­վիչ ձայ­նով ռու­սաս­տա­նաբ­նակ հա­յու­հին բազ­մա­թիվ եր­կր­պա­գու­ներ ու­նի վիր­տուալ տա­րած­քում, և ոչ միայն:

Չայ­կովս­կու ան­վան մի­ջազ­գա­յին մր­ցույ­թի հաղ­թող ՄԱ­ՐԻՈ ԲՐՈՒ­ՆԵ­ԼՈՆ աշ­խար­հի ա­մե­նա­հայտ­նի թավ­ջու­թա­կա­հար­նե­րից է։ Նա նվա­գել է ա­մե­նա­հե­ղի­նա­կա­վոր նվա­գախմ­բե­րի՝ Լոն­դո­նի ֆիլ­հար­մո­նիկ‚ Մյուն­խե­նի ֆիլ­հար­մո­նիկ‚ Ֆրան­սիա­յի ազ­գա­յին‚ բազ­մա­թիվ այլ կո­լեկ­տիվ­նե­րի հետ և ա­մե­նա­հայտ­նի դի­րի­ժոր­նե­րի՝ Վա­լե­րի Գեր­գիևի‚ Զու­բին Մե­թա­յի‚ Ռի­կար­դո Մու­տիի‚ Կլաու­դիո Ա­բա­դո­յի ղե­կա­վա­րու­թյամբ։

Երևա­նի մետ­րո­պո­լի­տե­նի «Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րա­կի» կա­յա­րա­նա­մերձ հատ­վա­ծում օ­րերս մի քա­նի ե­րի­տա­սարդ­ներ, կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան ա­ջակ­ցու­թյամբ ու Երևա­նի ա­վա­գա­նու «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան քար­տու­ղար Հաս­միկ Խա­չուն­ցի ներ­կա­յու­թյամբ «բե­մադ­րել» էին «Հու­Զանք ու­Զանգ» ներ­կա­յա­ցու­մը, ինչն ու­ղեկց­վել էր բա­խում­նե­րով՝ մի­ջո­ցառ­ման կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րի և մի խումբ քա­ղա­քա­ցի­նե­րի միջև:

Ռե­ժի­սոր, սցե­նա­րիստ ՎԱՀԵ ՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցել ենք նրա՝ «Ար­ցախ. հա­վեր­ժի սահ­մա­նին» ֆիլ­մի երևա­նյան ա­ռաջ­նա­խա­ղից հե­տո: Սպաս­վող ցու­ցադ­րու­թյուն­նե­րը լեփ-լե­ցուն դահ­լիճ են են­թադ­րում, ինչ­պես ա­ռաջ­նա­խա­ղի ժա­մա­նակ էր: Սա Ար­ցա­խի ստեղծ­ման ու աշ­խար­հի ստեղծ­ման պատ­մու­թյունն է, այս­տեղ խո­սում են աչ­քե­րը, ժպի­տը, թա­խի­ծը, բնաշ­խար­հը, եր­կին­քը, ձայ­նը, շար­ժումն ու ե­րաժշ­տու­թյու­նը: Սա ան­վեր­ջա­նա­լի ճամ­փոր­դու­թյուն է: Սա Ար­ցախն է:

Այս ա­մառ Հա­յաս­տա­նում և Ար­ցա­խում հան­դի­սա­վո­րու­թյամբ նշե­ցին Հա­մազ­գա­յին հայ կր­թա­կան և մշա­կու­թա­յին միու­թյան ան­դամ, մի­ջու­կա­յին քի­միա­գետ դոկ­տոր, պրո­ֆե­սոր, գրող, գրաքն­նա­դատ, ռե­ժի­սոր, թա­տե­րա­գետ, հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ ՀՐԱՆՏ ՄԱՐ­ԳԱ­ՐՅԱ­ՆԻ ծնն­դյան 80-ա­մյակը:

Ա­լեք­սանդր Սա­րու­խա­նը երևե­լի եր­գի­ծան­կա­րիչ էր։ Նա թա­տեր­գու­թյուն­նե­րի հե­ղի­նակ էր, հա­սա­րա­կա­կան և կու­սակ­ցա­կան գոր­ծիչ էր։

Երևա­նի Կո­մի­տա­սի թան­գա­րան-ինս­տի­տու­տում տե­ղի ու­նե­ցավ «ՈՒ­սու­ցի­չը» խո­րագ­րով մի­ջո­ցա­ռում: Թան­գա­րան-ինս­տի­տու­տի տնօ­րեն ՆԻ­ԿՈ­ԼԱՅ ԿՈՍ­ՏԱՆ­ԴՅԱ­ՆԸ բաց­ման խոս­քում ա­սաց, որ սկիզբ է դր­վում մի ցու­ցա­հան­դե­սի, ո­րը շատ պար­տա­վո­րեց­նող է և նշա­նա­կա­լից: